بازگشت هنرمندان به ریشه‌های دینی و ملی عامل جذابیت «هنر انقلاب» است – جمهورآنلاین
به گزارش جمهور آنلاین، پس از شهادت سیدمرتضی آوینی در روز بیستم فروردین سال ۱۳۷۲ با پیشنهاد شاعران، نویسندگان و هنرمندان حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی به مقام معظم رهبری، این روز به عنوان روز هنر انقلاب اسلامی نام گذاری شد.
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن تبیین هنر انقلاب اسلامی و اشاره به به بازگشت هنرمندان به ریشه‌های دینی و ملی خود پس از انقلاب تاکید کرد: تجلی این رویکرد را می‌توان در حوزه‌های مختلف همچون سینما، هنرهای تجسمی، تئاتر، موسیقی و سایر شاخه‌های هنری مشاهده کرد و از همین منظر ارتباط هنرمندان ایرانی با جامعه جهانی، با تکیه بر همین جذابیت و تمایز، منجر به تبادلات فرهنگی مؤثری شده است.
حضور بین‌المللی هنر ایرانی
وی افزود: برخی مولفه‌های فرهنگی؛ مانند خوشنویسی اسلامی در آثار هنری ایران، الگویی برای بسیاری کشورهای اسلامی بوده‌اند. این امر نه‌تنها امکان حضور بین‌المللی هنر ایرانی را فراهم کرده، بلکه منجر به ترویج آن در سطح منطقه‌ای و جهانی نیز شده است. کشورهایی که از ایران الگوبرداری کرده‌اند، در برخی زمینه‌ها حتی توانسته‌اند از ایران پیشی بگیرند و در مواردی گوی سبقت را بربایند. با این حال، نمی‌توان منکر این ارتباط مثبت و سازنده هنرمندان ایرانی با جهان و نقش آن در تبادلات فرهنگی و اثرگذاری‌های متقابل پس از انقلاب شد.
رضایی فراگیری ملی هنر در فضای پس از انقلاب اسلامی را نکته مهمی دانست و بیان کرد: آنچه به واسطه هنر متعهد و هنر انقلاب اتفاق افتاده، گسترش دسترسی مردم در نقاط مختلف کشور به هنر و محصولات هنری بوده است. جشنواره‌ها و رویدادهای مختلفی که در سراسر کشور برگزار شده، فرصتی ایجاد کردند تا استعدادهای نو و جوان در گوشه‌گوشه ایران امکان بروز و ظهور پیدا کنند. امکاناتی که در شهرهای مختلف فراهم شد، زمینه‌ای ایجاد کرد تا این استعدادها خود را نشان دهند. هرچند ممکن است عدالت کامل فرهنگی و هنری برقرار و عدالت فرهنگی به شکل مطلوبی محقق نشده باشد، تردیدی نیست که امکان بهره‌برداری از امکانات هنری گسترش یافته و همین امر زمینه‌ساز بروز استعدادهای بیشتر در جغرافیای وسیع ایران شده است.
وی با بیان اینکه گسترش رویدادها و جشنواره‌ها و برنامه‌های فرهنگی و هنری یکی از عوامل تأثیرگذار در عدالت فرهنگی بوده، توضیح داد: عامل مهم دیگر، نهادسازی در این حوزه است. نهادهایی نظیر فرهنگستان هنر، حوزه هنری، سازمان تبلیغات اسلامی و حتی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نقش‌آفرینی کردند. این نهادها الگویی برای شهرداری‌ها و نهادهای فرهنگی شهرهای مختلف شدند و در هر منطقه با رویکرد خاص خود در حوزه‌های متنوع هنری وارد شدند. این نهادها موجب شکل‌گیری تکثر و تنوع در نگاه‌ها، رویکردها، سلیقه‌ها و ذائقه‌های هنری شدند و مخاطبان متنوعی را پوشش دادند.
بخش خصوصی در حوزه فرهنگ و هنر
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: همچنین، در این دوران شاهد توسعه بخش خصوصی در حوزه فرهنگ و هنر بودیم. افزایش تعداد اماکن فرهنگی، گسترش سالن‌های سینما، نمایش، موسیقی، گالری‌ها و نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی، موجب شد هنر به پدیده‌ای عمومی‌تر و در دسترس‌تر برای اقشار وسیع‌تری از جامعه تبدیل شود.
وی از دیگر عوامل مؤثر در این مسیر را گسترش آموزش هنر دانست و گفت: افزایش دانشگاه‌ها و مراکز آموزش رسمی در کنار آموزشگاه‌های آزاد و مراکز مهارت‌آموزی موجب شد آموزش هنر در سطح گسترده‌تری ارائه شود. این روند، موجب افزایش دسترسی نسل جوان به فضاهای آموزشی و ارتقای سطح مهارتی هنرمندان آینده شد. این گسترش زیرساخت‌های آموزشی به گونه‌ای بود که امروز شاهد افزایش حضور نسل جدید در عرصه‌های فرهنگی و هنری هستیم.
مشارکت فعال نسل جدید در رویدادهای هنری
رضایی افزود: خروجی این روند را می‌توان در نسلی مشاهده کرد که متناسب با شرایط روز، سبک زندگی ایرانی و امکانات فراهم‌شده، با رویدادهای هنری ارتباط برقرار کرده و مشارکت فعال‌تری در کنسرت‌ها و نمایشگاه‌ها از خود نشان می‌دهد. به عنوان نمونه، در همین روزها که نمایشگاه‌هایی در موزه هنرهای معاصر برگزار می‌شود، صف‌های طولانی از جوانان برای بازدید شکل می‌گیرد؛ صف‌هایی که در گذشته سابقه نداشت.
این نسل با فضای آموزشی رسمی و غیررسمی هنری رشد کرده، خانواده‌ها نیز توجه بیشتری به آموزش هنر برای فرزندان خود داشته‌اند، و در نتیجه این بسترها و امکانات موجب شده‌اند که هنر بخشی از زندگی روزمره این نسل شود و آن‌ها به مصرف‌کنندگان جدی محصولات فرهنگی تبدیل شوند.
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: با همه تلاش‌هایی که در حوزه هنر انقلاب انجام شده و کارهایی که در زمینه‌های مذهبی و هویتی صورت گرفته، بخش قابل توجهی از آن با بر بهره‌گیری از میراث به‌جا مانده از پیشینیان بوده است. در کنار این میراث، باید دقیق نگاه کرد که آیندگان درباره ما چه قضاوتی خواهند داشت؛ اینکه تا چه اندازه توانستیم با درک مقتضیات زمانه، به نیازهای امروز جامعه پاسخ دهیم و سبک‌های هنری نوینی پدید آوریم. برای تحقق این هدف، باید تلاش‌های هنرمندان با رویکردی خلاقانه، نوآورانه و مبتنی بر زیست و خواست‌های امروزی همراه باشد. امید است تجربه‌های گذشته بتواند مسیر آینده هنر انقلاب را غنی‌تر و پویاتر سازد.
